شعر در مورد اسم قاسم

شعر در مورد اسم قاسم ,شعر درباره اسم قاسم,شعر برای اسم قاسم,شعر در باره اسم قاسم,شعر با اسم قاسم,شعر درمورد اسم قاسم,شعر با کلمه قاسم,شعر با کلمه ی قاسم,شعری در مورد اسم قاسم,شعری درباره اسم قاسم,شعری برای اسم قاسم,شعر درباره ی اسم قاسم,شعر در مورد نام قاسم,شعر برای نام قاسم,شعر درباره نام قاسم,شعر با نام قاسم,شعر درمورد نام قاسم

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد اسم قاسم برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

همه ایثار نام قاسم بیگ

پس شوم عذر خواه قاسم بیگ

شعر در مورد اسم قاسم

من نگویم که قاسم الارزاق

نعمت داده از تو بستاناد

شعر درباره اسم قاسم

قاسم انوار گر کم گفت راز

مغربی بسیار میگوید سخن

شعر برای اسم قاسم

به شکر آنکه جهان را خدایگان ملکی است

که نایب است به ملکت ز قاسم الارزاق

شعر در باره اسم قاسم

قاسم رحمت ابوالقاسم رسول الله که هست

در ولای او خدیو عقل و جان مولای من

شعر با اسم قاسم

نسخت اسرار غیب دفتر او بر کنار

قاسم ارزاق خلق، خامه او در بنان

شعر درمورد اسم قاسم

در جواب این غزل گستاخ اگر پیش آمده است

قاسم انوار خواهد داشت صائب را معاف

شعر با کلمه قاسم

صائب از کاسه دریوزه ما ریزد نور

تا گدای در شه قاسم انوار شدیم

شعر با کلمه ی قاسم

این آن غزل که قاسم انوار گفته است

از سر کار اگر خبری یافتی بگو

شعری در مورد اسم قاسم

اصل این بلقیس از نسل سلیمان بوده است

قاسم ارزاق نعمت باب او من کل باب

شعری درباره اسم قاسم

خرد هر آینه گفتی برای تاریخش

کشیده جام اجل شاه قاسم مولا

شعری برای اسم قاسم

گیرم سنای دل ز سنا برق روی تو

دریوزه ز قاسم انوار میکنم

شعر درباره ی اسم قاسم

گاه مولانا و گه عطار و گاهی مغربی

گه ز شوقش قاسم انوار می گوید سخن

شعر در مورد نام قاسم

کی شناسی بجز او را پدر نسل رسول؟

کی شناسی بجز او قاسم جنات وسعیر؟

شعر برای نام قاسم

به حق صدق اویس و به قاسم بن حسن

به روح پاک حسین و به خیرات حسان

شعر درباره نام قاسم

این شه روی زمین شد و آن شه زیر زمین

قاسم ابن قادر جان ده قدیر جان ستان

شعر با نام قاسم

یک ذره گر از مهر تو ناید بدل و جان

بر هر دو جهان قاسم انوار توان بود

شعر درمورد نام قاسم

نام قاسم بیگی قسمی به خون آغشته حرف

بسکه در وقت رقم می رفت اشک آل او

شعر در مورد اسم قاسم

مبر نام مستی که شرب مدام

بود کار آنکس که کاریش نیست

شعر درباره اسم قاسم

باید که نشان در میخانه بپرسی

ورنی ز جهان محو شود نام و نشانت

شعر برای اسم قاسم

خواجو چو نام لعل لبت راند بر زبان

نامش زمانه طوطی شکر زبان نهاد

شعر در باره اسم قاسم

نام دل در نشان نمی آید

تیر از او برنشان نمی افتد

شعر با اسم قاسم

چگونه نام من خسته بگذرد بزبان

ترا که هیچ سخن در دهان نمی گنجد

شعر درمورد اسم قاسم

زلف تو چون سلسله جنبان دلم شد

بس که بدیوانگیم نام برآمد

شعر با کلمه قاسم

نام شکر نبرم پیش عقیق تو که خسرو

با وجود لب شیرین بشکر باز نماند

شعر با کلمه ی قاسم

معینست که طوفان دگر پدید آید

چو نام دیده ما برسحاب بنویسند

شعری در مورد اسم قاسم

چو بی تو خون دلست اینک می خورد خواجو

چراش باده گساران شراب نام کنند

شعری درباره اسم قاسم

قصر وجود تا یابد کی شود خراب

گر زانکه بر کتابه او نام ما بود

شعری برای اسم قاسم

مطربان از گفته خواجو سرودی می زدند

لیکن آن گلروی را از نام خواجو ننگ بود

شعر درباره ی اسم قاسم

کسی که نام لبش می برد عجب دارم

که آب زندگیش در دهان نمی آید

شعر در مورد نام قاسم

نام لعلت چو بر زبان راندم

از لبم آب زندگانی بچکید

شعر برای نام قاسم

چون نام من خسته باین کار برآمد

گو در رخ من خنجر آنکار برآرید

شعر درباره نام قاسم

کنون چون شد به رندی نام ما فاش

ز ما از ساغر و پیمانه پرسید

شعر با نام قاسم

وصل آن حور پریچهره گرت دست دهد

نام جنت مبر وملک سلیمان کم گیر

شعر درمورد نام قاسم

مبرید نام عنبر بر زلف چون کمندش

مکنید یاد شکر برلعل همچو قندش

شعر در مورد اسم قاسم

چو سرو هر که برآورد نام آزادی

دلش کجا بسهی قامتان شود مائل

شعر درباره اسم قاسم

نام خالش مبر که وحشی را

طمع دانه افکند در دام

شعر برای اسم قاسم

اگر بکنیت خواجو رسی قلم درکش

که ننگ باشد ار از عاشقان برآید نام

شعر در باره اسم قاسم

این کهنه رباط را که عالم نام است

و آرامگه ابلق صبح و شام است

شعر با اسم قاسم

هرچند بنزد عامه این باشد زشت

سگ به زمن ار برم دگر نام بهشت

شعر درمورد اسم قاسم

آن مرغ طرب که نام او بود شباب

افسوس ندانم که کی آمد کی شد

شعر با کلمه قاسم

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود

نی نام زما و نی نشان خواهد بود

شعر با کلمه ی قاسم

چهار چیز مر آزاده را زغم بخرد:

تن درست و خوی نیک و نام نیک وخرد

شعری در مورد اسم قاسم

دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام

بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام

شعری درباره اسم قاسم

نزد آن شاه زمین کردش پیام

دارویی فرمود زامهران به نام

شعر درباره ی اسم قاسم

خوشست نام تو بردن ولی دریغ بود

در این سخن که بخواهند برد دست به دست

شعری برای اسم قاسم

عشق غالب شد و از گوشه نشینان صلاح

نام مستوری و ناموس کرامت برخاست

شعر در مورد نام قاسم

برو غلام صنوبر قدان شو ای خواجو

که همچو سرو بآزادگی برآری نام

شعر برای نام قاسم

چو نام تو در نامه ئی دیده ام

به نامت که بردیده مالیده ام

شعر درباره نام قاسم

ز نام تو وان نامه نامدار

سر بندگی بر نپیچیده ام

شعر با نام قاسم

بذل جاه و مال و ترک نام و ننگ

در طریق عشق اول منزلست

شعر درمورد نام قاسم

این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست

تا جان و جامه بذل کنم بر پیام دوست

شعر در مورد اسم قاسم

رنجور عشق به نشود جز به بوی یار

ور رفتنیست جان ندهد جز به نام دوست

شعر درباره اسم قاسم

همه عالم به عشقبازی رفت

نام سعدی که در ضمیر تو نیست

شعر برای اسم قاسم

نام سعدی همه جا رفت به شاهدبازی

وین نه عیبست که در ملت ما تحسینیست

شعر در باره اسم قاسم

عارف مجموع را در پس دیوار صبر

طاقت صبرش نبود ننگ شد و نام رفت

شعر با اسم قاسم

نامم به عاشقی شد و گویند توبه کن

توبت کنون چه فایده دارد که نام شد

شعر درمورد اسم قاسم

گر رود نام من اندر دهنت باکی نیست

پادشاهان به غلط یاد گدا نیز کنند

شعر با کلمه قاسم

اگر حلاوت مستی بدانی ای هشیار

به عمر خود نبری نام پارسایی باز

شعر با کلمه ی قاسم

خون شد دل من ندیده کامی

الا که برفت نام با ننگ

شعری در مورد اسم قاسم

نام تو می رفت و عارفان بشنیدند

هر دو به رقص آمدند سامع و قایل

شعری درباره اسم قاسم

بسی نماند که پنجاه ساله عاقل را

به پنج روز به دیوانگی برآید نام

شعری برای اسم قاسم

خرد نشان دهان تو در نمی یابد

چرا که نام و نشانش ز بی نشانی برد

شعر درباره ی اسم قاسم

نام خواجو برآن خسرو خوبان که برد

زانکه درحضرت شه یاد گدا نتوان کرد

شعر در مورد نام قاسم

سعدی اگر نام و ننگ در سر او شد چه شد

مرد ره عشق نیست کش غم ننگست و نام

شعر برای نام قاسم

صفت یوسف نادیده بیان می کردند

با میان آمد و بی نام و نشان گردیدیم

شعر درباره نام قاسم

بنده را نام خویشتن نبود

هر چه ما را لقب دهند آنیم

شعر با نام قاسم

گر نظر صدق را نام گنه می نهند

حاصل ما هیچ نیست جز گنه اندوختن

شعر در مورد اسم قاسم

شعر با م

شعر با م ،شعر با معنی،شعر با میم،شعر با حرف م , شعر با حرف میم , بیت با م , بیت با حرف م , بیت با میم , بیت با حرف میم , بیت که با م شروع شه , بیت که با م شروع بشه , بیت که با حرف م شروع شه , بیت که با میم شروع شه , بیت که با میم شروع بشه , بیت که با حرف میم شروع شه , تک بیت که با م شروع شه , تک بیت که با م شروع بشه , تک بیت که با حرف م شروع شه , تک بیت که با میم شروع شه , تک بیت که با میم شروع بشه , تک بیت که با حرف میم شروع شه , دوبیتی که با م شروع شه , دوبیتی که با م شروع بشه , دوبیتی که با حرف م شروع شه , دوبیتی که با میم شروع شه , دوبیتی که با میم شروع بشه , دوبیتی که با حرف میم شروع شه

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد که با حرف م شروع می شوند برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

شعر با م

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن         منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

شعر با معنی

من باشم و وی باشد و می باشد و نی

کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی

من  گه  لب  وی  بوسم وی گه لب می

من مست ز وی باشم و وی مست ز می

شعر با حرف م

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون        او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم 

شعر با میم

مصلحت دید من آن است که یاران همه کار

بگذارند و خم طره یاری گیرند

رقص بر شعر تر و ناله نی خوش باشد

خاصه رقصی که در آن دست نگاری گیرند

شعر با حرف میم

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست                        تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

بیت با م

ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست

آیینه به دست و روی خود می‌آراست

دستارچه‌ای پیشکشش کردم گفت

وصلم طلبی زهی خیالی که توراست

بیت با حرف م

مـا ره بـه کـوی عـافـیـت دانـیـم و مـنـزلـگـاه انس

ای در تــکــاپــوی طـلـب گـم کـرده ره بـا مـا بـیـا

تک بیت که با میم شروع شه

می روی و گریه می آید مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد

شعر با م

من باکمر تو در میان کردم دست

پنداشتمش که در میان چیزی هست

پیداست از آن میان چو بربست کمر

تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

شعر با حرف میم

من یاد خوش دوست به دنیا ندهم

لبخند خوشش به حور رعنا ندهم

شعر با معنی

ماهم که رخش روشنی خور بگرفت

گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت

دلها همه در چاه زنخدان انداخت

وآنگه سر چاه را به عنبر بگرفت

شعر با میم

     من نوشتم این سخن از بهر دوست

تا بداند این دلم در فکر اوست  

شعر با م

می بی صفا،نی بی نوا،وقتست اگر در بزم ما

ساقی می دیگر دهد مطرب رهی دیگر زند

ما را درین زندان غم من بعد نتوان داشتن

بندی مگر بر پانهد، قفلی مگر بر در زند

وحشی ز بس آزردگی زهر از زبانم می‌چکد

خواهم دلیری کاین زمان خودرا براین خنجرزند

بیت با م

    منم عاشق مرا غم سازگار است

تو معشوقی تو را با غم چه کار است ؟

دوبیتی که با حرف میم شروع شه

ماه درخشنده چو پنهان شود

 شپره بازیگر میدان شود 

شعر با حرف میم

موی سپید را فلکم رایگان نداد

این رشته را به نقد جوانی خریده ام

شعر با حرف م

مگوی آن سخن کاندران سود نیست 

کزین آتشت بهره جز دود نیست

بیت با حرف م

من حاصل عمر خود ندارم جز غم

در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم

یک همدم باوفا ندیدم جز درد

یک مونس نامزد ندارم جز غم

شعر با م

ما به بغداد جهان لاف اناالحق میزدیم 

پیش از آن کان گیر ودار و گیر ونکته منصور بود

شعر با میم

من نه انم که دو صد مصرع رنگین گویم

من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

بیت که با حرف م شروع شه

ما مست صبوحیم زمیخانه توحید 

حاجت به می و خانه خمار نداریم

شعر با معنی

من عاشق عشق و عشق هم عاشق من

تن عاشق جان آمد و جان عاشق تن

گه من آرم دو دست در گردن او

گه او کشدم چو دلربایان گردن

بیت با م

مرا غرض زنماز آن بود که پنهانی 

حدیث درد فراق تو باز بگذارم 

وگرنه این چه نمازی بود که من با تو 

نسشته روی به محراب و دل به بازارم

شعر با حرف میم

مست عشقم ، مست شوقم، مست دوست

مست معشوقی که دنیا دست اوست

بیت که با حرف م شروع شه

مذهب زنده دلان خواب پریشانی نیست

از همین خاک جهان دگری ساختن است

دوبیتی که با حرف میم شروع شه

ماییم و سرکویی، پر فتنهٔ ناپیدا

آسوده درو والا، آهسته درو شیدا

گر کوی مغانست این؟ چندین چه فغانست این؟

زین چند و چرا بگذر، تا فرد شوی یکتا

شعر با م

می گفت دوش بلبل بعد از گذشتن دی

فصل بهار آمد ساقی بیا بده می

تک بیت که با میم شروع شه

من از می چشمان سیاهت مستی

گفتم بنویسم که به یادت هستم

شعر با حرف م

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی

پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

تک بیت که با م شروع شه

ما دانه نخورده طعمه ی دام شدیم

ناکرده گنه دیدی چه بد نام شدیم ؟

شعر با معنی

موی سپید را فلکم آسان نداد        این رشته را به نقد جوانی داده ام

شعر با حرف میم

می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگی ست

آن زمان، هر دل فقط یک بار عاشق می شود

تک بیت که با م شروع شه

مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است

زان رو سپرده اند به مستی و شرب مدام ما

بیت با م

می رود عمر عزیز ما، دریغا چاره چیست

دی برفت و میرود امروز و فردا، چاره چیست

بیت که با حرف م شروع شه

مهر تو عکسی بر ما نیفکند 

آئینه رویا آه از دلت آه

شعر با میم

می فروشی گفت کالایم می است 

رونق بازار من ساز و نی است 

من خمینی دوست میدارم که او 

هم خم است و هم می است و هم نی است

بیت با حرف میم

می یابم از خود حسرتی باز از فراق کیست این

آماده ی صد گریه ام از اشتیاق کیست این

شعر با م

مستوفی دیوان قضا روز نخست 

مجموعه شادی و الم کرد درست 

شادی به تمام مردمان قسمت کرد 

غم ماند به منداد که این قسمت توست

شعر با حرف میم

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

شعر با حرف م

مکن زغصه شکایت که در طریق طلب 

به راحتی نرسید انکه زحمتی نکشید

دوبیتی که با حرف میم شروع شه

ما چو ناییم و نوا در ما ز توست        ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست

شعر با معنی

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم 

موجیم که آسودگی ما عدم ماست

 

بیت با حرف م

من عاشقم و دلم بدو گشته تباه       عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه

شعر با میم

ن از بی قربی خار لب دیوار دانستم 

که ناکس کس نمیگردد از این بالا نشینی ها 

بیت با م

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو       یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو

تک بیت که با م شروع شه

محقق همان بیند اندر ابل 

که در خوب رویان چین و چگل

شعر با حرف میم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم         خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

بیت که با حرف م شروع شه

ما جامه نمازی به سر خم کردیم 

با خاک خرابات تیمم کردیم 

شاید که در این صومعه ها در یابیم 

آن علم که در مدرسه ها گم کردیم 

شعر با م

مردم از فتنه گریزند و ندانند که ما        به تمنای تو در حسرت رستاخیزیم

تک بیت که با م شروع شه

مارا به مقام عشق راهی دادند 

در کوی خرابات پناهی دادند 

درویشی و بیچارگی ما دیدند 

مارا هم از این نمد کلاهی دادند 

بیت با حرف میم

ما ز بالاییم و بالا می رویم        ما ز دریاییم و دریا می رویم

شعر با حرف م

من کی آزاد شوم  از غم دل چون هر دم 

هندوی زلف بتی حلقه کند درگوشم 

شعر با میم

من شاخه ی خشکم تو بیا برگ و برم ده       با زمزمه ی عاطفه هایت ثمرم ده

دوبیتی که با حرف میم شروع شه

مرید پیر مغانم زمن مرنج ای شیخ 

چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد 

شعر با حرف میم

من دست شسته ام از غرورم برای تو      افتاده ام چو قطره شبنم به پای تو

شعر با معنی

من و انکار شراب این چه حکایت باشد 

غالبا آنقدر عقل و درایت باشد

شعر با میم

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن        غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

بیت با حرف م

مردی ز کننده در خیبر پرس 

اسرار کرم ز خواجه قنبر پرس 

گر طالب فیض حق به صدقی حافظ 

سر چشمه آن زساقی کو ثر پرس

شعر با م

می برم منزل به منزل چوب دار خویش را        تا کجا پایان دهم آغاز کار خویش را

بیت با م

من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه 

تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه 

چون جامه به وقت مصیبت سیه کنند 

من موی ز مصیبت پیری کنم سیاه

بیت که با حرف م شروع شه

می خواهمت چنان که شب خسته خواب را       می جویمت چنانکه لب تشنه آب را

بیت با حرف میم

ماییم و نوای بی نوایی

بسم الله اگر حریف مایی  

تک بیت که با میم شروع شه

ما بی تو تا دنیاست دنیایی نداریم           چو سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم

شعر با میم

ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم 

 با ما منشین اگر نه بد نام شوی

شعر با حرف میم

مادر موسیقی بهشت همانا صدای توست           گوش دلم به زمزمه لای لای توست

شعر با معنی

 مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا 

گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

شعر با حرف م

مادر هستی ام به امید دعای توست           فردا کلید باغ بهشتم رضای توست

تک بیت که با م شروع شه

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم

هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

دوبیتی که با م شروع شه

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است           بردار پرده ز رخ که مشتاق لقاییم

دوبیتی که با حرف میم شروع شه

من آن کوچه گرد شب انتظارم 

که جز دیدنت آرزویی ندارم

شعر با میم

ما نمی پوشیم عیب خویش، اما دیگران           عیب ها دارند و از ما جمله را پوشیده اند

شعر با م

من که همی لاف عشق در سخنم میزنم

وای بر احوال من گر که شوم رو سیاه

بیت که با حرف م شروع شه

محبوب دلم ز من جدایی تا کی؟           من درطلب و تو بی وفایی تا کی؟

بیت با حرف م

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی 

نروم جز به همان رو که توام راهنمایی  

بیت با م

مرا کدام جدا کرد بی گناه از تو؟           سیاه بختی من یا که اشتباه از تو؟

شعر با حرف میم

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ار نه دوزخ

به شرار قهر سوزد همه جان ماسوی را

شعر با میم

مردان عشق را به هیاهو چه حاجت است           رندان روزگار خموشی گزیده اند

دوبیتی که با م شروع شه

مُردم از حسرت به پیغامی، دلم را شاد کن           ای که گفتی، فراموشت نسازم، یاد کن

بیت با حرف میم

مُردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز           مرگ خود می بینم و رویت نمی بینم هنوز

تک بیت که با م شروع بشه

مرده بُدَم زنده شدم، گریه بُدَم خنده شدم           دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

دوبیتی که با م شروع شه

مرغ در دامم مرا پروانه ی پرواز نیست           در گلویم نغمه هست و رخصت آواز نیست

بیت که با حرف م شروع شه

مرهم نمی نهی به جراحت، نمک مپاش           نوشم نمی دهی به دلم نیشتر مزن

تک بیت که با م شروع بشه

مغرور مشو این همه بر سوز خود ای شمع           کاین سازش پروانه هم از روی حساب است

شعر با میم

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب           به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید

شعر با معنی

مگر امروز به بالین من آیی که دگر           عمر کوتاه مرا وعده ی فردا تنگست

شعر با م

مگر جانی که هر گه آمدی ناگه برون رفتی؟           مگر عمری که هر گه می روی دیگر نمی آیی؟

شعر با حرف م

من از بیگانگان هر گز ننالم           که با من هر چه کرد آن آشنا کرد

بیت با حرف میم

من از حُسن روز افزون که یوسف داشت دانستم           که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

بیت که با حرف م شروع شه

من بد کنم و تو بد مکافات دهی           پس فرق میان من و تو چیست بگو

دوبیتی که با حرف میم شروع شه

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم           حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

تک بیت که با میم شروع شه

من تهی دست به بازار محبت نروم           سر و جان است که سرمایه ی سودای من است

بیت با حرف م

من درد تو را ز دست آسان ندهم           دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

بیت با م

من شمع جانگدازم، تو صبح جانفزایی           سوزم گرت نبینم، میرم چو رخ نمایی

شعر با حرف میم

منم و دلی که دانم به دو دست دارم او را           اگرش نگاه داری به تو می سپارم او را

شعر با م

من هر چه دیده ام ز دل و دیده دیده ام           گاهی ز دل بود گله گاهی ز دیده ام

شعر با میم

می بخشی یا الهی، جرم مرا که گاهی           گر غیر حضرت تو، یاری گزیده بودم

شعر با معنی

مرا مهر سیه چشمان زسر بیرون نخواهد شد   قضای آسمانیست و دگرگون نخواهد شد

شعر با م